زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

عبدالله صائغ





عبدالله صائغ (۱۲۰-۲۰۶ق)، محدث، فقیه مالکی مذهب و مفتی اهل مدینه در قرن دوم و سوم هجری قمری بود. بیشتر علمای رجال اهل‌سنت او را توثیق کرده و روایات او را صحیح دانسته‌اند.


۱ - معرفی اجمالی



ابومحمد عبدالله بن نافع بن ابی نافع صائغ مدنی قرشی مخزومی، اهل مدینه و از موالی بنی مخزوم به‌شمار می‌رفت. در حدود ۱۲۰ق به دنیا آمد و علم حدیث را نزد محمد نفس زکیّه، مالک بن انس، اسامة بن زید لیثی، سلیمان بن یزید کعبی و دیگران فرا گرفت و در علم حدیث و فقه استاد شد و به عنوان فقیه مالکی و مفتی اهل مدینه شناخته شد. بیشتر علمای رجال اهل‌سنت او را توثیق کرده و روایات او را صحیح دانسته‌اند. کسانی چون محمد بن یحیی ذهلی، زبیر بن بکّار و احمد بن حسن ترمذی از او روایت کرده‌اند. وی کتاب تفسیر الموطا را نوشته است. صائغ در رمضان سال ۲۰۶ق در مدینه از دنیا رفت.

۲ - پانویس


 
۱. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۳۴۸.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۳۷۱.    
۳. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۳۴۸.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۳۷۲.    
۵. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۵۸.    
۶. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۴۳۸.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۲۲۱.    
۸. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۲۰۸.    
۹. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۱۶.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۲۷۴.    
۱۱. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۲۱۳.    
۱۲. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۱۵.    
۱۳. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۵۱۳.    
۱۴. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهب، ج۱، ص۴۰۹.    
۱۵. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۸۳-۱۸۴.    
۱۶. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج۲، ص۲۰۱.    
۱۷. شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۴۷.    


۳ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۸، برگرفته از مقاله «عبدالله صائغ».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.